1001 dingen tegelijk
15/12/2021
Door Daphne Roubos
Inmiddels heb ik alweer even de tijd gehad om helemaal te kunnen herstellen van mijn laatste ziekenhuisopname. Zoals ik de vorige keer al zei “We gaan gewoon weer vol positieve energie door” en dat is wat ik zeker heb gedaan! Ik ben volop aan het genieten van de laatste maand. December is bij mij altijd al favoriet geweest. Van die vroege donkere avonden, tot het genieten van lichtjes die buiten hangen bij alle huizen, alles vind ik geweldig. Toch moeten we eerst maar even terug naar november. Die stond natuurlijk vol met leuke plannen, maar dat het nog verrassender werd dan ik had voorspeld zag ik ook niet helemaal aankomen.
In mijn vorige blog zagen jullie al voorbijkomen dat ik mijn tussentijdse toets voor mijn rijbewijs had. Die is gelukkig goed gegaan, maar er was nog wel wat te verbeteren. Snel mee aan de slag natuurlijk, aangezien ik mijn familie beloofd had om met kerst naar hen toe te rijden. Na nog een aantal lessen goed geoefend te hebben, was het tijd voor het praktijkexamen. Ontzettend spannend, maar ja hoor het rijbewijs is in 1 keer in de pocket! De volgende dag meteen langs de gemeente om mijn rijbewijs aan te vragen. Tot mijn verbazing kon ik hem de volgende dag al ophalen, door middel van een versnelde aanvraag. Met trots draag ik dus nu ook het ’roze kaartje’ op zak.
Samen met mijn moeder ging ik lekker kilometers maken. Nu geen benauwdheid door mijn longen die niet meewerken, maar het feit dat je rijdt zonder die L boven je hoofd. Veel kilometers heb ik niet kunnen maken, want na vier dagen gebeurde er al iets wat je niet snel meer gaat vergeten. Ik was onderweg naar huis toen een andere auto besloot met 80 km per uur door rood te rijden. Veel kan ik mij er niet meer van herinneren. Gelukkig is het niet erger afgelopen dan een hersenschudding en materiële schade. Heftig was het zeker, maar mijn rijinstructeur bood meteen aan om samen weer een ritje te maken. Hoe sneller over de angst heen hoe beter, dus ben ik toch in de auto gestapt.
Mijn vertrouwen is weer redelijk teruggekomen, waardoor ik zin had om weer te rijden. Helaas moet dat nog even wachten, aangezien ik zo slim was om mijn rijbewijs kwijt te raken. Het kaartje is maar materiaal, dus gewoon een nieuwe aanvragen en weer lekker de weg op.
November kwam met nog meer bijzondere wendingen, aangezien ik sinds kort weer gelukkig ben in de liefde. Ik wil niet slijmen, maar wat een lieve, bijzondere, spontane jongen heb ik nu aan mijn zijde. Een nieuwe relatie starten vind ik moeilijk, omdat je dan ook de minder goede momenten moet delen. Vertellen dat ik ziek ben vind ik echt lastig, aangezien ik er zo min mogelijk mee bezig wil zijn en er niet anders op beoordeeld wil worden. Gelukkig was ik voor hem nog steeds dezelfde persoon. Ik ben dus echt super blij en heb zin in alle avonturen die we samen gaan meemaken. Een avontuur zit er al op, een romantisch weekend naar Parijs!! Voor mij een grote uitdaging, omdat het de eerste vakantie zonder mijn moeder was. Dan moet je opeens alles zelf regelen wat betreft medicatie, verklaringen, het zoeken van een ziekenhuis in de buurt etc. Toch heb ik het aangedurfd en ik ben trots op mijzelf. Helemaal alleen stond ik er natuurlijk ook niet voor, omdat Melvin zoveel mogelijk hielp en mij op mijn gemak stelde waar mogelijk was. Het was mega leuk en ik ben weer een stapje dichter bij volwassen worden.
Als klap op de vuurpijl kwam ook nog het geweldige nieuws dat het medicijn elexacaftor/tezacaftor/ivacaftor (Kaftrio) eindelijk wordt vergoed. Ik ben zo blij en dankbaar voor iedereen die hiervoor gevochten heeft! Samen zijn we nu een stapje dichter bij mijn toekomst en die van vele anderen met CF.
Gek hoe dingen kunnen lopen. Begin november dacht ik even een rustige maand tegemoet te gaan, maar zijn er toch 1001 dingen gebeurd die ik van tevoren niet voorspeld had. Ik kijk uit naar de laatste maand. 2021 kan mooi afgesloten worden en we beginnen 2022 met een grote brede glimlach!