Wie is nou de echte dokter?
21/02/2024
Door Daphne Roubos
Vroeger wilde ik altijd graag dolfijnentrainer worden. Dat is niet gelukt. Naast dat ik inmiddels bij de radio, in de bediening en als host heb gewerkt, heb ik er nog een beroep bij. Dit is alleen een beroep waar ik vroeger als kind niet van droomde. Ik heb er namelijk een fulltime job als dokter/verpleegkundige bij. Als je met een chronische ziekte wordt geboren, ben je 24/7 bezig met je eigen lichaam. Niet alleen een arts, maar ook jijzelf wilt ervoor zorgen dat het zo goed mogelijk gaat. Dit kost alleen veel meer tijd en energie dan je denkt. Juiste pillen innemen, vernevelen, puffers en noem maar op. Naarmate je ouder wordt, word je ook iets wijzer, maar het blijft lastig. Helemaal als je soms in discussie komt met je arts…
Hij/zij heeft er namelijk daadwerkelijk voor gestudeerd, maar zelf weet je door alle ervaringen ook een hoop en voel je veel dingen aan. Je gaat pijntjes in je lichaam herkennen, waardoor je zelf de dokter bent. Je hebt al zoveel nare dingen gehad, waardoor je de klachten kunt koppelen als je hetzelfde gevoel weer opnieuw ervaart. Ik vind dat nu wel een voordeel, want des de sneller kunnen dokters je helpen zou je denken.
Hoe frustrerend is het dan als een arts alsnog eerst allerlei testen wil doen en daarvan de uitslagen wil afwachten? Aan de ene kant begrijpelijk, maar ja jij wilt gewoon worden geholpen voor de dingen waar je last van hebt. Zo had ik bijvoorbeeld een tijd steeds last van nierstenen. Elke keer was het de vraag of een operatie nodig was of niet. Nou voor de mensen die weleens nierstenen hebben gehad, die pijn is vreselijk en herken je vrijwel meteen. Toch wilde ze elke keer eerst een echo maken voor ze mij verder hielpen. Vaak stuurde ze mij daarna dan ook weer naar huis, terwijl je uren op de spoed hebt gewacht. Soms zelfs met de woorden: “stel je niet zo aan, het gaat vanzelf wel weg.”
Op een gegeven moment kwam ik er onderling niet meer uit en had ik ook geen vertrouwen meer in de artsen. Ze stuurden mij met twijfels en onzekerheid naar huis. Je kent je eigen lichaam wel, maar uit de testen die zij doen kan ik geen informatie halen. Ik weet niet welke waardes normale waardes zijn of hoe bijvoorbeeld een goede CT-scan eruit hoort te zien. Zoiets heb ik helaas meegemaakt… De artsen zeiden continu dat het goed was en toen ik op vakantie met een andere arts in contact kwam bleek het foute boel te zijn.
Daarom heb ik een belangrijk advies: neem geen genoegen met het antwoord van je arts wanneer jouw gevoel zegt dat het niet klopt. Zoek dan verder naar het antwoord. Wat een arts niet weet, kan hij je ook niet vertellen! Een frisse blik van een ander kan echt het verschil maken tussen leven en dood. Klinkt heel overdreven, maar het is echt zo. Je kan het natuurlijk nooit 100% bevestigen, maar als ik niet om een second opinion had gevraagd, had ik niet willen weten hoe ik er nu aan toe was geweest. Sterker nog: of ik er überhaupt nog wel was…
Geloof mij: trust your intuition, you know your body!