Strike a pose
06/10/2021
Door Daphne Roubos
Vroeger op de basisschool kreeg je altijd de vraag wat je later wilde worden als je groot bent. Ik vind dat je met 1,66 cm nog steeds niet groot bent, maar ik wist wel altijd het antwoord. “Fotomodel”, dat is wat ik wilde worden en die droom is nooit veranderd. Geweldig hoe je als model de wereld rondreist en altijd in de watten wordt gelegd.
Met een chronische ziekte gaat niet alles vanzelfsprekend en heb je zeker weleens tegenslag. Hoe leuk is het dan dat er organisaties zijn die jou een mooie dag willen bezorgen. Door corona moest mijn wens helaas even op zich laten wachten. Jammer, maar zo kon ik er nog langer naar uitkijken. Twee weken geleden was het voor mij zover. Via Make-A-Wish mocht mijn kinderdroom werkelijkheid worden.
Mijn zusje, mijn moeder en ik werden thuis opgehaald door een mega luxe auto. Het was een complete verassing waar wij heen gingen, maar ik had er zin in! Na een rit kwamen wij aan bij een mooi hotel waar Sarah, van Make-A-Wish, ons opwachtte. Wij kregen niet zomaar een hotelkamer maar gewoon een heel appartement tot onze beschikking!! Het ontbrak ons aan werkelijk niets. Heerlijk op het terras gezeten, een fantastisch diner en daarna lekker slapen.
De volgende ochtend werden wij na het ontbijt opgehaald door wederom een prachtige auto. Wij kwamen aan bij een pand langs de weg. Het viel eerst niet op maar we stonden gewoon voor de fotostudio van William Rutten, hoe vet! De deur ging open en het was meteen één en al gezelligheid. Als eerste werd ik meegenomen naar de kleding doorpas. Hier kozen we vier setjes uit om mee op de foto te gaan. Daarna gingen we door naar de visagist. Het is altijd een uitdaging om mij op te maken, omdat de make-up mij altijd hoestprikkels geeft. Gelukkig kreeg ik geen pipo de clown neus van de rode lipstick, maar zat die keurig op mijn lippen. Ik zag er geweldig uit.
Ik voelde mij meteen helemaal thuis voor de camera en de ene na de andere prachtige foto kwam tevoorschijn. Poseren ziet er heel makkelijk uit, maar geloof mij het is net een workout. Door alle verschillende bewegingen span je goed de buikspieren aan, dat ervoor zorgt dat het slijm lekker loskomt. De ideale baan voor later als je het mij vraagt. Het was echt een geweldige dag en we werden zelfs nog thuisgebracht door een limousine. Daar stonden al mijn lieve vrienden en familie op mij te wachten. We hebben lekker gegeten met zijn allen en de avond nog lang voortgezet. Ik ga deze ervaring nooit meer vergeten, het was echt te gek!
Helaas schrijf ik dit blog nu vanuit het ziekenhuis, omdat het leven met CF onvoorspelbaar is. Alles kan zomaar ineens veranderen en dan word je weer met je neus op de feiten gedrukt. Gelukkig heb ik dit mooie avontuur mogen meemaken, en kan ik van alles uitgebreid nagenieten in het ziekenhuis. Voorlopig lig ik er nog wel even en wordt het een zware tijd, maar zoals ik altijd zeg “stay positive” en betere tijden komen je tegemoet!