Uitdagingen
18/10/2023
Door Jill Oosterbaan
Je zou denken dat je met CF wel genoeg onvrijwillige uitdagingen hebt. Toch daag ik mezelf graag uit, voornamelijk op sportief vlak. Vroeger had ik een hekel aan sport. Paardrijden was het enige dat ik leuk vond. Toch heb ik als kind meerdere sporten geprobeerd. Zo heb ik vier zwemdiploma’s gehaald. Ik wilde eigenlijk meer diploma’s halen, maar kon niet zo lang onderwater zwemmen door mijn longen. Ook heb ik een tijdje geturnd. Deze carrière moest ik stoppen omdat ik beide polsen gecompliceerd brak. Sindsdien heb ik het jarenlang bij paardrijden gehouden.
Een jaar of acht geleden besloot ik mee te doen met de DonorRun, onderdeel van de Eindhovense Marathon. Hardlopen had ik nog nooit gedaan. Het was ‘maar’ vijf kilometer. Men zegt dat je dat ongetraind kan. Nou dat zal, maar niet als je chronisch ziek bent. Dus dat werd superhard trainen, met een stok achter de deur. Mijn doel was realistisch: onder de 45 minuten zou ik tevreden zijn. Na een hoop ups en downs was dat gelukt en had ik de smaak te pakken. Hierna deed ik nog twee wedstrijden. Mijn doel werd bijgesteld naar een tijd van onder de 30 minuten, dat is net niet gelukt. Uiteindelijk liet mijn lijf het afweten. Ik kreeg de ene na de andere blessure en het viel me steeds zwaarder om na opnames opnieuw te beginnen. Het kostte me uiteindelijk meer dan dat het me opleverde.
Jaren deed ik niks, behalve paardrijden. Toen zag ik Skate4AIR voorbijkomen. En ik dacht: waarom niet? Heel impulsief schreef ik mezelf in. Ik kon helemaal niet schaatsen. Laat staan van zonsopgang tot zonsondergang, op natuurijs. Maar wat dat betreft ben ik net Pippi Langkous: “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.” Dus ik nam schaatslessen en ging weer sporten bij de fysio om conditie en kracht op te bouwen. Helaas gooide CF roet in het eten en kon ik niet mee in 2018. In 2019 deed ik een herkansing en is het wel gelukt. Daarna ging mijn gezondheid hard achteruit en mocht ik door een bacterie niet meedoen aan Skate4Air. En hing ik mijn schaatsen aan de wilgen.
Hier hebben ze zo’n drie jaar gehangen. En toen dacht ik opnieuw: waarom niet? De bacterie – waardoor ik eerder niet mee mocht – werd niet meer gekweekt. Mijn sporten verslonsde en ik wilde weer een nieuwe motivatie hebben om te starten. Wat is nou een betere motivatie dan van zonsopgang tot zonsondergang schaatsen? Ik belde mijn oude schaatsinstructeur en vroeg of hij me opnieuw les wilde geven. Hij was meteen super enthousiast. Mijn vader was ook wel te porren om weer samen te gaan lessen.
Nu sta ik weer iedere zaterdag op de schaatsen. Zodat ik in maart kan knallen in Zweden. En dan ook nog eens voor een goed doel: geld ophalen voor CF. Deze editie gaat het geld naar onderzoek voor buikproblemen bij CF. Waar ik zelf helaas alles van weet en waar veel mensen met CF – ook op modulatoren – mee kampen. Mijn thuiszorg vroeg: ”maar Jill waarom meteen weer voor zo’n groot doel?” Tsja, dat is de aard van het beestje denk ik. En meedoen aan Skate4Air is een hele ervaring die ik iedereen kan aanraden.
Een paar weken terug op de poli deden ze per ongeluk een verkeerde longfunctietest. Er was een verkeerd vakje aangevinkt bij de aanvraag, maar daar kwam iets heel interessants uit. Ik blijk maar de helft van mijn longen te gebruiken. Dit komt doordat mijn luchtwegen erg vernauwen. Hier krijg ik binnenkort andere medicijnen voor die mijn klachten hopelijk gaan verminderen. Het kan mogelijk zelfs infecties voorkomen. Want als je je longen voor de helft niet gebruikt, blijft daar natuurlijk superveel slijm achter. Heel spannend of dit inderdaad gaat zorgen voor minder klachten! Duimen jullie mee? Dan kan ik hopelijk nog meer kilometers schaatsen. En me wat beter voelen natuurlijk, niet geheel onbelangrijk. 😉