Kinderwens
05/04/2023
Door Jill Oosterbaan
Kinderen krijgen is niet iets waar ik veel over nagedacht heb. Ik hoor vaak van vrouwen dat ze van jongs af aan zichzelf al met een kindje aan hun hand voor zich zagen. Ik heb dit bij vlagen wel eens gehad maar dat was dan maar een gedachte, geen wens.
Sinds mijn puberteit pas ik al op kinderen maar ik dacht niet echt aan een kindje voor mezelf. Ik vond het altijd egoïstisch om aan kinderen te beginnen als je weet dat je niet oud wordt. Maar nu ik de dertig nader, een stabiele relatie heb en de ontwikkelingen op CF-gebied erg positief zijn, is het wel iets dat meer speelt in mijn gedachten.
Ik heb nu geen actieve kinderwens. Ik zei altijd dat ik sowieso geen kinderen wil, ook niet als ik wel gezond was geweest. Maar ik vraag me de laatste tijd af of mijn mening over kinderen krijgen gebaseerd is op wat ik werkelijk vind van kinderen of dat mijn gezondheid ofwel CF mijn mening vormt. Maak ik mezelf misschien wijs dat ik geen kinderen wil uit zelfbescherming omdat het gezondheidstechnisch niet gaat? Of wil ik ze echt niet maar ga ik bijvoorbeeld twijfelen omdat er op een één of andere manier verwacht wordt dat je na een x aantal jaar relatie aan kinderen ‘gaat beginnen’? Voor mijn gevoel wordt iedereen om mij heen zwanger, stichten een gezin. Ik merk dat het mij aan het twijfelen brengt. Wil ik dat echt niet? Mis ik niet iets heel moois straks? Het zijn allemaal gedachten die de laatste tijd door mijn hoofd heen gaan.
Onlangs heeft Brian een vruchtbaarheidsonderzoek gehad. Zoals bij de meeste mannen met CF blijken bij hem de zaadleiders niet goed aangelegd. Daarom zouden we sowieso niet op de natuurlijke manier kinderen kunnen krijgen. De kans op deze uitslag was 95% maar toch was ik erg teleurgesteld toen het definitief was. Blijkbaar had ik meer hoop dan dat ik zelf door had. Wat me ook weer aan het twijfelen bracht. Want waarom ben ik zo teleurgesteld? Omdat ik toch wel kinderen wil? Of omdat gevoelsmatig de keuze een soort van afgepakt wordt? Want omdat we beide CF hebben is het niet mogelijk om hulp te krijgen in Nederland om zwanger te worden. Ons kindje zou natuurlijk sowieso ook CF hebben. Voor nu vind ik dat echt een no-go. Hopelijk verandert dat nog in de komende jaren omdat CF steeds minder levensbedreigend wordt en er steeds beter mee te leven valt.
Het goede nieuws is dat ik niet bang hoef te zijn om per ongeluk zwanger te worden. Het slechte nieuws is als ik het ineens wel ben dat Brian weet dat ik buiten de pot gepiest heb haha. 😉
Het is een hoop stof tot nadenken en iets wat ik voorlopig nog niet helemaal los kan laten omdat ik mijn gevoelens en gedachten hierover niet goed kan plaatsen en ordenen. Voor nu geniet ik van ‘ons gekke gezinnetje’ met onze hondenkinderen. Voor het zoontje van mijn beste vriendin ben ik een bonus tante. En daar ben ik ontzettend dankbaar voor.
