Goede voornemens
25/01/2023
Door Jill Oosterbaan
Aan goede voornemens voor het nieuwe jaar doe ik eigenlijk niet. Toch ben ik dit jaar begonnen met yoga en is het mijn goede voornemen om dit vol te blijven houden, al was ik voornemens dit al eerder te doen. Goede voornemens kan je tenslotte altijd maken, daar hoeft het geen nieuw jaar voor te zijn. Het was dus alleen nog niet gelukt om het eerder te doen. Jullie mogen één keer raden hoe dat kwam… Maar goed inmiddels ben ik een paar keer geweest en het bevalt goed.
Het soort yoga wat ik doe is een fijne balans tussen in- en ontspanning. Ik kom er met een voldaan gevoel vandaan. En met wat spierpijn, dat ook haha. Het fijne is dat ik het ook online kan volgen, een soort zoommeeting met de yogales. Dat is ideaal bij wat minder fut of een ziekenhuisopname. Ik hoop dat ik er wat sterker van word en wat meer rust krijg.
Voor dat laatste doe ik nu af en toe ook meditatie en reiki. Als je me dit een jaar geleden had gezegd had ik waarschijnlijk heel hard gelachen. Want daar ben ik toch veel te nuchter voor?! Maar er zijn wat dingen gebeurd die me hebben doen inzien dat er misschien wel meer is dan dat ik denk. Dat er meer is dan je ziet. En dat je niet overal zo ontzettend over na hoeft te denken, te willen verklaren. Laat dingen gewoon zijn. Voel in plaats van denk.
Dat is best lastig voor mij. Mijn geest staat zit altijd in de overleefstand. Nooit rust, overal over nadenken. Maar ook gevoel uit en gaan. Dat maakt je geen leuk en gelukkig mens. Al is het in mijn situatie vaak wel makkelijk om je gevoel heel diep weg te stoppen. Ik weet alleen dat het vroeg of laat toch omhoog komt. En als dat gebeurt dan is de schade niet te overzien want alles wat je dan ooit weggestopt hebt komt omhoog. Ik ben al een keer ernstig depressief geweest, en regelmatig op het randje gezeten. Ik wil nooit meer zo diep gaan. Mijn hoop is dat ik door wat ik nu allemaal doe ik wat meer bij mijn gevoel kan komen. Zodat ik wat lekkerder in mijn vel kom te zitten, niet steeds het gevoel heb dat ik aan het overleven ben in plaats van leven en de emmer minder snel over loopt.
Aan mijn fysieke gezondheid kan ik weinig veranderen daar doe ik al alles voor wat ik kan doen. Dus nu ga ik focussen op mijn mentale gezondheid. Naast de yoga word ik ook heel gelukkig van paardrijden in het bos. Alleen heb ik daar van de week wel een klein ongelukje mee gehad waardoor ik mijn pink gebroken heb. De huisarts geloofde er niet in dat die gebroken kon zijn. Maar dat heb ik eerder gehoord waardoor ik nu met een geruïneerde elleboog loop. Ik breek gewoon heel snel wat. Dus na aandringen van mij toch een foto van gemaakt. En ja hoor: gebroken.
Ik zou mezelf niet zijn als ik niet meteen weer zou gaan paardrijden. Gaat ook prima met een spalk. Don’t tell the doctor… Helaas ben ik de dag daarna ook nog snotverkouden geworden en hebben we alweer een longbloeding achter de rug. De ingrediënten voor een opname. Dus het jaar begint niet zo lekker. Maar ik kan nu mooi wat uit mijn goede voornemen toepassen. Want bij yoga leer je ook in het nu te leven. Druk maken over morgen heeft geen zin. Je leeft vandaag.
Namaste