Flap in de schroef….en omgaan met tegenslag
11/07/2023
Door Ron Wever
De Dam tot Damloop, 17 september is het al zover. De tijd gaat snel, daar kom je met zo’n mooi doel wel achter. Roy en ik kijken er enorm naar uit, waren goed op weg maar kregen flap in de schroef. Een streekuitdrukking voor als het niet zo gaat als zou moeten. Roy raakte namelijk geblesseerd aan zijn knie en het leek erop dat we klaar waren met hardlopen. Dat was begin mei, dus alweer ruim twee maanden terug, lekker 9 km hardgelopen en het ging tot dan toe geweldig.
Meteen die week naar de fysio, knie bekijken en oefeningen mee om thuis te doen en dan af en toe proberen kleine stukjes te lopen. Een fikse streep door de rekening, toch wel een flinke tegenvaller moet ik eerlijk zeggen, omdat het niet goed herstelde.
In overleg met de fysio zijn we gestopt en we kregen het advies om de conditie op een andere manier op peil te houden. We hebben een hometrainer gekocht, een roeiapparaat van m’n broer naar zolder gebracht en een stepapparaat erbij, om daar een keer in de week mee te trainen.
Tegenslag, hoe ga je daar mee om? Wanneer ik de film van de afgelopen 28 jaar in mijn hoofd in vogelvlucht afspeel, zijn er natuurlijk genoeg momenten geweest dat het tegenzat. Je probeert het overzicht te houden en leert daardoor sterk te relativeren, realistisch te zijn en bespreekt dat met elkaar. Zo proberen we de tegenslag weer in iets positiefs om te keren, al is dat soms moeilijk. Roy is daar sterk in en daar hebben we het o.a. ook over, dat is ook een mooie kant van deze uitdaging.
We zijn dus één keer in de week ruim een uur bezig op zolder, fietsen 40 minuten gemiddeld 35 km per uur, roeien 2 km of meer en steppen onder heerlijk stampende muziek de tijd vol. Ondertussen hebben we het over van alles tussen de bedrijven door en zitten we na afloop heerlijk aan een glas koude limonade met ijsklontjes. 😊 We hebben mooie gesprekken, over hoe hij bijvoorbeeld omging met zijn matige conditie. Die was echt met regelmaat gewoon heel zuinig, tot een longfunctie van 31% aan toe. Dan liep hij de hele tijd op reserve, ademde heel gereserveerd, bewoog langzamer om maar de dingen evengoed te kunnen doen die hij wilde of moest doen. Een automatisme, waar je als buitenstaander niet zo bij stil staat, omdat alles maar ‘gewoon’ is en iedereen zijn ding kan doen.
We zijn nu ruim 2,5 maand bezig, de conditie is gewoon goed. Ik realiseer me regelmatig hoe mooi het is zo samen en hoe bijzonder het is als hij er nog een sprint uitperst met het roeien en fietsen. Heel wat anders dan pakweg drie jaar terug. Hij is gewoon beresterk en hopelijk geeft de fysio de komende tijd groen licht en kunnen we ons met een positief gevoel op de Dam tot Damloop gaan richten.
Dat blijft ons grote doel, al moeten we daar kilometers voor roeien, fietsen of steppen.
De flap weer uit de schroef en op naar 17 september!