De after-holiday dip
25/10/2023
Door Daphne Roubos
We gaan nog even door op een terugkerend punt in mijn leven. Ja, het is al mijn derde blog die ik eraan wijd, maar het blijft belangrijk om het erover te hebben. Het zelf nemen van beslissingen. Eind augustus liep namelijk mijn contract af bij Omroep Flevoland. Het was een hele mooie werkervaringsplek en ben mega trots op mijzelf dat ik dat heb kunnen volhouden. Toch was het ook wel even balen, want het voelde alsof ik daarna in een soort zwart gat terecht kwam. Wat moet ik nu doen? Mijn moeder zegt altijd: “toeval bestaat niet” en het wordt mij steeds duidelijker dat toeval ook echt niet bestaat. Toevallig had ik namelijk een paar dagen later contact met mijn neef. Hij woont en werkt sinds kort op Bonaire en vind het helemaal geweldig. Na een gesprekje zei hij tegen mij: “waarom kom je anders niet gewoon gezellig bij mij op bezoek?“
Ontzettend leuk natuurlijk, maar er gingen alweer duizenden gedachten door mijn hoofd. Dan moet ik voor het eerst alleen vliegen, alleen in een hotel, alleen activiteiten ondernemen. Is dat wel goed voor mijn gezondheid? Het is wel een land buiten Europa en ook nog eens met een heel ander klimaat… Durf ik dat allemaal wel? Keuzes keuzes keuzes... Ga ik weer een stapje verder naar volwassen worden, of is deze stap nog net wat te ver? Na goed overleg met vele partijen, heb ik toch zelf de keuze gemaakt om het gewoon te gaan doen! Tot op de dag van vandaag heb ik geen spijt.
Wat een geweldige vakantie was het. Nog leuker dan mijn neef en ik ons van tevoren hadden kunnen voorstellen. Van kajakken tot hiken en zelfs een zwemtocht van Bonaire naar Klein Bonaire. Niks was mijn lichaam te gek en een beter gevoel dan dat is er eigenlijk niet! Elke dag voelde als een nieuwe overwinning en wat ben ik mega trots op mijzelf. Totdat de laatste dag aanbrak.
Toen voelde ik mij wel een beetje verdrietig. Bonaire verlaten wilde ik nog helemaal niet, want er waren nog genoeg nieuwe overwinningen om te behalen. Aan het einde van die dag heeft mijn neef mij naar de luchthaven gebracht. Eenmaal in het vliegtuig voelde ik het al gebeuren. Het was koud, ik begon te hoesten en kreeg een vervelende spierpijn. Eenmaal aangekomen in Nederland werd het alleen maar erger. Verkouden, ziekjes en dan helpt die jetlag ook niet mee. Mijn hoofd ging overuren maken. Was het toch te veel, komt het door het temperatuurverschil, of is het toch mijn CF die weer gedag komt zeggen.
Ik snapte er niks van en ben gaan googelen. Daar kwam ik al snel iets tegen, waarvan ik bijna zeker wist dat ik het had. Nee niks met mijn CF of het griepseizoen wat ook weer begint rond oktober. Het is de after-holiday dip. Ik ben vast niet de enige die daar last van heeft. Het begint al op de laatste dag van mijn vakantie. De koffers moeten weer ingepakt worden en het ‘normale’ leventje staat weer voor de deur. Vreselijk, maar toch probeer ik er wel anders mee om te gaan. Blijf gewoon denken aan alle mooie overwinningen die je voor jezelf hebt behaald. Ik ben namelijk in die periode een totaal ander mens geworden. Hoe onzeker ik daar aankwam op de luchthaven, hoe zelfverzekerd ik er daar weer vandoor ging.
Dus onthoud! Ook al ben je angstig of vind je het spannend, waag die stap. Vertrouw altijd op jezelf, want je kan veel meer dan je denkt en ik weet zeker dat je daarna alleen maar trotse gevoelens hebt. Take the risk or lose the chance.