Daan, scheetje!
10/07/2024
Door Laura ten Doeschate
“Hé Daan, laat eens een scheetje!”, klinkt het achter me. Ik kijk achterom, moet lachen en zie de jongens van vorig jaar uit de kleuterklas. Ze zijn, net als vele anderen, gek op Daan en bedoelen het niet rot. En dat Daan de lol ervan in ziet, is ook fijn want met gemak ‘perst’ hij er een scheet(je) uit. En de meeste mensen weten het… Iemand met CF laat geen wind die ruikt naar bloemetjes.
Daan is zes jaar en schaamt zich nu (nog) voor weinig. Misschien een klein beetje als ik als zijn moeder dans in het bijzijn van anderen, maar om zichzelf allesbehalve. Hoewel handhygiëne een onderdeel is geworden van de routine, blijft de rest van het lijf ook om aandacht vragen. Ik betrap mezelf erop dat ik routine wil maken van sommige ‘lijf’–dingen, om vervelend gedrag van anderen te voorkomen.
Want we weten hoe hard kinderen kunnen zijn: het onschuldige van de vijfjarige die gekscherend vraagt om een scheet op commando, kan omslaan tot het gevoel dat je verstoten wordt omdat bijvoorbeeld je lichaamsgeur anders is. De geur die bij Daan vrijkomt als hij in bed ligt te zweten, is een geur die ik herken uit duizenden.
En de tevreden lach op zijn gezicht bij het laten van een scheet in de auto, met het idee iedereen zowat te laten snakken naar frisse lucht… Dat vindt hij zelf heel geinig.
Waar we met onze oudste dochter strijd voeren om onder de douche te gaan omdat ze domweg geen zin heeft, gaat onze jongste zoon het liefst ‘s ochtends en ‘s avonds in bad. Bij Daan zijn we begonnen met het ‘gewoon’ maken van dagelijks douchen in de ochtend om zo fris ruikend naar school te gaan. Een gewoonte ervan maken. In de hoop te voorkomen dat hij er last van heeft dat anderen er last van hebben.
Zo leerden we hem ook al op vroege leeftijd ‘pardon’ te zeggen als een windje ontsnapte. Ik moet zelf gniffelen bij de herinnering dat hij als peuter dan soms aan tafel, druk bezig met iets als Hamertje Tik, tussendoor nog kon zeggen: ‘pardon, pardon, pardon, pardon, pardon!’. Dan wist je dat een vijftal scheetjes je binnen een korte tijd bereikten qua geur. En dat je dan als moeder nog even verliefd kijkt naar de aandoenlijkheid en leerbaarheid van een kind. Maar er wel even tussenuit piept om aan de geur te ontsnappen en met een smoes een kop koffie gaat halen in de keuken.