Blijven dromen én genieten…
16/08/2023
Door Ron Wever
Het schrijven over het wel en wee rondom je kind met CF en alles wat dat met zich meebrengt is best wel iets aparts. Je blikt terug, kijkt vooruit. Je overdenkt met regelmaat, terwijl je de laptop pakt, hoe het allemaal is gegaan en hoe het nu gaat. En helemáál als je bent gaan schrijven, omdat je samen de Dam tot Damloop gaat doen. Nou…dáár is de afgelopen weken een vet kruis doorheen gegaan en gaat die droom en uitdaging dus niet door. Schreef ik de vorige keer nog over Roy zijn blessure en dat die weer helemaal de oude was, zo kreeg ik nu zelf het advies om niet van start te gaan. Dat was even flink balen, over en uit en meteen gestopt met lopen.
Met Roy nog besproken dat hij met iemand anders zou gaan lopen, maar nee zei hij: “dan heb ik nooit dát gevoel waar we al zo lang voor bezig zijn en zal ik nooit dát gevoel hebben als we samen over de finish zouden gaan”.
Het was een mooie tijd. Die hele voorbereiding met elkaar, ook dáár moeten we met een goed gevoel op terugkijken en dat doen we dus ook. Jammer dat we het avontuur niet kunnen afmaken, maar gezondheid gaat boven alles.
Het was dus flink balen, voor allebei, maar gelukkig kregen we beiden genoeg leuke afleiding om daar weer positieve energie uit te halen. Naast de naderende vakantie was één van die dingen de spanning rondom de toewijzing van een nieuw huis.
Roy woont al een tijdje op zichzelf, samen met Isa, zijn vriendin. Op de 1e verdieping met zolder en een klein balkonnetje was het prima wonen, maar een eigen tuin zou wel heerlijk zijn. In het eigen dorp wordt volop nieuw gebouwd, ook met huizen waar Roy en Isa voor waren ingeloot. Spanning alom, kijkdagen en afwachten dus.
Het werd een hoekhuis. Met voor en achtertuin, volledig van het gas af, warmtepomp, zonnepanelen, kortom, zo trots als een pauw en enorm blij toen het bekend werd.
Plannen worden gemaakt voor het klussen, spullen inkopen en uitkijken naar 9 oktober, wanneer ze er in kunnen. Met z’n allen verven, sauzen, tuin klaarmaken en alles inrichten. Een mooi vooruitzicht!
Het mooie, maar tegelijkertijd best wel vreemde is, dat door alle ontwikkelingen op medisch gebied en Roy’s sterk verbeterde gezondheid, de CF naar een plekje is opgeschoven dat niet meer zo opvalt, niet meer zo aanwezig is. Voor mijzelf, voor ons, maar ook voor het hele gezin. Natuurlijk blijft het er, maar toch…
Iedereen heeft een baan, een eigen huis, er zijn al drie kleinkinderen en ook nog blijde verwachtingen om ons heen.
En iedereen heeft nog plannen en dromen. Zo blijft het dus genieten van al het moois, van al die dromen en plannen die worden gemaakt én gerealiseerd.