Another day, another year
08/02/2023
Door Daphne Roubos
Ondanks dat ik nog af en toe een gemeen kuchie met veel slijm heb, pak ik de draad weer lekker op. Werk mijn 36 uur weer bij Omroep Flevoland en heb daarna zelfs nog tijd voor allemaal andere leuke dingen. Waar ik nu vooral druk mee bezig ben is mijn verjaardag, want als dit blog online komt ben ik echt bijna twintig. Een dag later maar liefst. Jeetje, dan ga ik mijn tienerjaren uit en gaat het volwassen leven beginnen. Ik ben dus niet alleen bezig met het organiseren van een groot feest, maar er spelen ook een hele hoop andere dingen in mijn hoofd. Want nu met deze aankomende verjaardag komt het besef pas echt dat ik waarschijnlijk veel ouder kan worden dan ik ooit heb mogen dromen.
Iets langer dan een jaar terug was ik helemaal niet bezig met het worden van twintig. Sterker nog, ik had niet eens verwacht dat ik die leeftijd zou halen… Toen was ik al blij dat ik überhaupt de dag doorkwam. Dan ben je dus ook niet bezig met de toekomst. Inmiddels durf ik daar nu wel naar te kijken, maar dat roept ook vele vragen bij mij op. Dingen waar ik anders echt nooit over zou hebben hoeven nadenken zoals: uit huis gaan, kindjes krijgen en noem het allemaal maar op. Ik ben heel blij en dankbaar dat ik daar nu wel over kan nadenken, maar het geeft mij ook wat onrust. Het voelt alsof ik achterloop.
Zoals ik had verteld ben ik inmiddels met iemand aan het praten om alles te verwerken. Mijn eerste afspraak vond ik erg spannend, omdat je toch dingen moet gaan delen die ik vroeger het liefste heel ver wegstopte. Dit gesprek had ik met de maatschappelijk werkster uit mijn CF-team. Ik was denk ik nog geen vijf minuten in gesprek en precies waar ik bang voor was, gebeurde. Ze raakte bij mij de juiste snaar en ik brak. Het voelde wel alsof zij mij een soort bevestiging gaf en zei: Het is oké, laat alles maar los. Aan de ene kant een enorme opluchting, maar ook beangstigend. Het is fijn dat je merkt dat je een stapje verder bent in het verwerkingsproces, maar ook heftig om te merken hoeveel er eigenlijk zit wat verwerkt moet worden. Ik ging in ieder geval een stuk lichter weg na de afspraak en heb meteen een nieuwe gemaakt. Het is fijn om je zo vrij te voelen bij iemand, waardoor je gewoon alles kunt bespreken. Misschien kan ik later ook wel al mijn vragen over de toekomst stellen.
Stapje voor stapje blijf ik alles verwerken en rustig aan een plekje geven. Nou wil ik nog wel een oproepje doen. Er zullen vast lotgenoten zijn die in eenzelfde fase als ik hebben gezeten en nu experts zijn op het gebied van ouder worden. Wie weet het nou ook beter dan iemand die dagelijks met hetzelfde dealt. Dus wil iemand mij er meer over vertellen met betrekking op het krijgen van een woning, kinderen etc. Stuur mij dan even een berichtje! Bedankt weer voor het lezen van dit blog en ik zeg op naar nog veel meer mooie jaren!! #20