Hongerrrrrrr!
26/01/2022
Door Joon Postma-Sterken
Ik schreef al eens eerder dat Meijs een pittig grietje is. Een meisje dat goed weet wat ze wil. Met Pippi staartjes naar school, met warme kniekousen in de zomer, met een knotje bovenop haar koppie op de schoolfoto, ze doet het allemaal.
Ze is over het algemeen altijd goed gemutst. Een vrolijkerd die niet weet van stilzitten en eigenlijk altijd wel ergens mee bezig is. Terwijl haar grote zus hangend op de bank tv kijkt, is Meijs vaak tijdens het filmpje kijken ook nog aan het vingerhaken, tekenen of een spelletje aan het doen. Een gezellig bezig bijtje, die Meijs van ons.
Tót het moment dat ze trek krijgt, dan is ze zelfs meer dan pittig. Het moment dat ze niet genoeg in haar buik heeft en wij te laat zijn geweest met iets aan te bieden. Ineens, als donderslag bij heldere hemel kan ze omslaan en dan is het goed raak. Behoorlijk humeurig, huilerig, schreeuwen en vooral gedrag waar geen land mee te bezeilen valt.
Dan moet je snel zorgen dat er iets te eten in gaat en graag iets van waarde. Dus niet aankomen met een stuk komkommer of fruit, maar echt even iets vol met calorieën. Wij zeggen ook regelmatig dan tegen elkaar ‘Er moet eten in!’
Dat was ook het onderwerp van gesprek met de directie van school toen Meijs daar begon. We vertelden dat een CF’er vaak meer energie verbruikt en dus wat meer binnen moet krijgen. Het beleid van school was fruit als tussendoortje maar daar zou Meijs geen ochtend op door kunnen brengen. ‘Prima’, zei de directeur, ‘dan neemt ze wat extra mee, yoghurt bijvoorbeeld.’ ‘Nou, liever een goede koek of zelfs chocola’, was ons antwoord. Daar moest de school even aan wennen want dat was toch zeker niet de bedoeling. Gelukkig konden we het goed uitleggen en was het daarna nooit een probleem, ook niet voor de andere kinderen.
Laatst zei iemand tegen me toen we het hier over hadden; ‘Logisch, ik word ook niet goed hoor als ik trek heb.’ Dat herkende ik wel, maar bij Meijs werkt het echt wel anders. Haar lijf is door de CF de hele dag bezig om virussen buiten te houden, waardoor ze dus ook meer verbruikt. Als ik me even wat licht in mijn hoofd voel, kan ik nog best heel even wachten. Bij Meijs lukt dat echt niet.
Vooral het wat calorierijker eten aanbieden vond ik vroeger best lastig, het ging tegen mijn idee van gezond en verantwoord in. Daarnaast hebben we twee meiden, waarvan eentje CF heeft en de ander geen extra calorieën binnen hoeft te krijgen. Soms deed ik wat stiekem, soms ging Elin ergens spelen en haalde Meijs wat in. En toen bleek ook dat Meijs veel meer trek had en Elin er soms niet eens naar omkeek.
Meijs was altijd een klein mollig propje toen ze klein was dus dat deden we toch best goed. Het consultatiebureau begon er altijd over dat ze te zwaar was. De arts in het CF-team was er altijd blij mee ‘dan heeft ze wat reserve als ze een keer een infectie krijgt’.
Momenteel gaat het prima. Meijs heeft gewoon echt meer eetlust. Zij zegt altijd een uur voor het avondeten dat ze trek heeft. Dan vul ik voor haar met een bakje rauwkost (de groenten kunnen maar vast binnen zijn) aangevuld met wat blokjes worst of kaas. Dat is net genoeg om vol te houden en het zorgt ervoor dat ze ook nog een goed bord met avondeten eet.
We zorgen ook altijd dat er iets ‘van waarde’ voor handen is, zodat de pittige Meijs beperkt blijft tot ons enthousiaste en bezige bijtje van ons.