Kleine stapjes
14/07/2021
Door Ruben van Vliet
Op het moment dat ik deze blog schrijf is het ruim drie weken geleden dat ik mijn tweede prik kreeg. Met andere woorden: sinds een week ben ik bijna volledig beschermd, en dat betekent dat ik me weer onder de mensen mag begeven.
Waar ik een jaar geleden nog uitkeek naar de terugkeer van het ‘oude normaal’, met dagjes uit en avondjes weg, ben ik toch nog erg terughoudend wat betreft grotere groepen mensen. Ten eerste is het nog onwennig om bepaalde regels los te laten, zoals het dragen van een mondkapje of de maximale groepsgrootte. Daarbij is nog niet iedereen in mijn directe omgeving volledig gevaccineerd.
In de week van mijn tweede prik had ik mijn eerste uitstapje in heel lange tijd: met mijn broer ging ik op een (heel) rustige woensdagmiddag naar een museum. En de dag erna had ik voor het eerst sinds augustus 2020 afgesproken met vrienden om het Nederlands voetbalelftal aan te moedigen. Tevergeefs, zoals jullie weten.
Mijn eerste ‘uitje’ sinds ook de tweede prik effectief is, was een wandeling naar het centrum van het bescheiden stadje waar ik woon. Zodra ik de denkbeeldige buitengrens was overgestoken, leek het alsof ik in een parallel universum terecht was gekomen. Op bankjes zaten ouderen met elkaar te keuvelen en de terrassen waren ook drukbevolkt met mensen van allerlei leeftijden.
Eenmaal in mijn favoriete ijssalon aangekomen, bleken er toch wat relieken uit de coronatijd overgebleven te zijn: de plastic schermen. En zelf was ik de enige met een mondkapje. Ik was blij dat ik snel aan de beurt was en, een ijsje rijker, weer richting mijn huis kon lopen.
Een dag na de tweede voetbalavond met vrienden blijkt dat maar weinig mensen hun sociale leven in kleine stapjes opbouwen. De stijging van de besmettingscijfers is zo hoog dat de vakanties naar het buitenland in gevaar komen, zo ook de onze. We verheugen ons al een aantal weken op onze trip naar Frankrijk, al hielden we altijd een slag om de arm. Gelukkig hebben we een plan B: een vakantiehuisje in Gelderland.
Welke het wordt, dat is een verhaal voor de volgende keer.