Finish
09/03/2022
Door Ruben van Vliet
Voor mij is december gevoelsmatig net afgelopen, maar een blik op de kalender leert me dat het al maart is. Ook aan het weer kun je merken dat we richting het voorjaar gaan. Misschien komt het door de drukte van de afgelopen tijd, misschien is het een teken dat ik oud begin te worden, maar wat zijn die maanden snel gegaan. Gelukkig heb ik de finish van het verhuizen bereikt!
In sommige opzichten ging de tijd overigens heel traag. Zo heb ik de afgelopen drie maanden (!) moeten wachten tot het internet werkte in mijn nieuwe appartement. Dus heb ik een tijdlang ‘tussen twee huizen’ geleefd, mijn werk gedaan, spullen gekocht en verhuisd, en ook nog met andere dingen bezig geweest.
Want niet alleen fysiek verbruik ik energie, ook mentaal. Je brein – niet alleen de mijne, want dat klinkt wat arrogant – verbruikt ongemerkt veel calorieën. Zeker als je, zoals ik, dus meerdere dingen aan je hoofd zit. Daarom keek ik enorm uit naar het moment om ‘verhuizen’ van het to-do-lijstje te schrappen. Want de beperkte(re) energie die ik heb, ondanks dat ik met de elexacaftor/tezacaftor/ivacaftor (Kaftrio) een iets gevuldere voorraad heb, wilde ik graag besteden aan mijn andere verplichtingen.
Vele, vele keren heb ik het keuzemenu – waarbij je altijd wel een of meerdere cijfers moet intoetsen – moeten kiezen, en nog veel meer minuten vlogen er uit mijn belbundel. Maar een week of twee, drie geleden had ik eindelijk beet. De medewerker van de klantenservice kon mij niet alleen vertellen waaróm alles zo ongelofelijk lang duurde, maar hij kon me ook nog eens een min of meer concrete datum geven.
De wonderen bleken de wereld nog niet uit, want de datum die de man van KPN gaf, bleek uit te komen. En toen ging het ineens snel. Twee monteurs buurman-en-buurmande zich in recordtijd door de installatie en activatie heen, en toen was het voor mij nog een kwestie van de juiste kabel in de juiste aansluiting van het modem proppen. Hoera, internet werkt! Een dag later bleek ook de tv-ontvanger met twee vingers in de neus te installeren te zijn.
Alle frustratie, kopzorgen en vermoeidheid waren allemaal eventjes weg. Die zaterdagmiddag besloot ik even op de bank te gaan liggen, om daarna een halfuurtje te gamen, een lamp op te halen bij de bouwmarkt en vervolgens deze blog in één ruk uit te typen. Maandag zouden de plichten weer roepen.