December
08/12/2021
Door Ruben van Vliet
Het zal niemand verbazen als ik zeg dat december een drukke maand voor mij is. Op het moment dat deze blog verschijnt, is Sinterklaas al weer terug in Spanje en is de kerstsfeer al flink opgelaaid. Maar deze week staan er ook nog twee verjaardagen en een kraambezoek op mijn kalender, al zal dat allemaal in bescheiden vorm zijn. Daarnaast zijn er nog wat relatief kleine dingen, zoals doktersafspraken.
En dan is er nog werk. Momenteel zijn we bezig met een groot project, waarvan ik jullie de saaie details zal besparen. De deadline daarvan was oorspronkelijk 31 december, maar door vertraging is dat opgeschoven naar het minder concrete ‘zo snel mogelijk’. En omdat altijd alles tegelijk komt, hebben we ook nog twee teamsessies die we noodgedwongen toch online gaan doen.
Maar de belangrijkste reden voor de decemberdrukte zien jullie op de foto: begin deze maand heb ik namelijk de sleutel gekregen van mijn eigen appartementje, dus ga ik na dertig jaar mijn ouderlijk huis verlaten. En zo’n anderhalve week ervoor wist ik pas (zeker) dat dat zou gebeuren. Met als gevolg dat ik in korte tijd veel moest – en nog steeds moet – regelen.
De nodige contracten en verzekeringen heb ik inmiddels afgehandeld, en ook een deel van het nieuwe meubilair is onderweg. Maar nog niet alles is aangeschaft, en de spullen die ik al wel heb, moeten nog van mijn ouderlijke huis naar mijn nieuwe appartement overgeheveld worden. En zoals mijn broer, die deze maand óók aan het verhuizen is, al zei: ‘Wat kan een mens toch veel spullen hebben’. Dus ook daar gaat veel van mijn tijd en energie in zitten, maar gelukkig levert de CF geen extra problemen of drempels op. (Behalve het vrijhouden van extra kastruimte voor de medicijnvoorraad).
En wat ook niet onbelangrijk is: ik moet vrije dagen inplannen. Wat dat betreft kwam het goed uit dat het eerdergenoemde project vertraging heeft opgelopen, anders was het toch een stuk lastiger om te zeggen: “Ik ben even drie dagen weg, doei!” Gelukkig denken mijn collega’s altijd mee en gaan ze soepel om met mijn verzoeken om dagen te wisselen of vrij te nemen. Ze weten en begrijpen dat ik dankzij mijn CF extra goed mijn grenzen moet bewaken, zeker als mijn dag- of weekritme anders is dan normaal.
Hoe dan ook wordt het een drukke maand. Mijn sociale leven zou vanwege de coronamaatregelen sowieso al op een laag pitje staan, maar dan nog gaat het lastig worden om de balans te vinden tussen het verhuizen, het werk, medicatie en behandeling, én de broodnodige rust. Beweging krijg ik in elk geval genoeg, daar heb het wekelijke – maar wederom geschrapte – uurtje zaalvoetbal niet voor nodig. En gelukkig heb ik hulp van familie en vrienden.
Al met al kijk ik uit naar het moment dat alles achter de rug is en ik helemaal gesetteld ben in mijn eigen appartementje.