CF en kinderen
29/04/2020
Door Rosalie van Gaalen
Ik heb altijd geweten dat ik moeder wilde worden. Verder had ik er nog geen idee bij, maar dat ik kinderen wilde, stond als een paal boven water.
Toen ik Dirk-Jan leerde kennen waren we allebei negentien jaar. Dan ben je nog niet bezig met kinderen, tenminste ik niet. Het was meer: welke kleur lipgloss doe ik op en als je haar maar goed zit. We hebben het er wel over gehad natuurlijk en ik wist dus ook vrij snel dat kinderen krijgen bij ons nooit op de normale manier zou kunnen. Bij mannen met CF mist de zaadleider dus op de natuurlijke manier zwanger raken is onmogelijk. Maar hoe en wat en welke impact het zou hebben later op ons leven, daar had ik nog geen idee van.
Rond een jaar of 26 begon het te kriebelen. Toen begon de zoektocht pas eigenlijk echt naar informatie. Nu zijn zaken als IUI, IVF en ICSI vrij bekend, maar toen hoorde je er nog veel minder over. Ik weet nog wel dat er vanuit de NCFS het boekje was ‘CF en kinderen’. Heel informatief over de zaken waar je tegenaan loopt als je met CF of als partner van iemand met CF graag een gezin wilt stichten. Heel cru, maar vroeger werden mensen met CF gemiddeld veel minder oud en was de optie om een gezin te stichten veel minder aan de orde. De tijden zijn nu gelukkig aan het veranderen en een gezin is voor veel mensen met CF nu een reële optie.
Een andere bron van informatie was het blog van de partner van iemand met CF. We hebben het hier over dik tien jaar geleden. Nu blogt de halve wereld (ja ik ook), maar toen was dat het enige blog dat ik vol aandacht las. Het ging over de vruchtbaarheidsbehandelingen waar ze doorheen gingen om een kindje te krijgen. Er ging een wereld voor me open. Wat was het fijn om op deze manier mee te kunnen kijken. En ik kreeg opeens een veel beter beeld bij wat ons stond te wachten, mochten we deze kant op gaan. Geen kattenpis kan ik u vertellen. Een paar jaar later heb ik de dame in kwestie nog ontmoet op een CF-dag waar ze de workshop “CF en kinderen” verzorgde. Inmiddels met een mooie dikke buik. Dit gaf de burger moed.
Ik zal iedereen de medische details besparen (daar kan je boeken vol over schrijven), maar we zijn er vol voor gegaan. Na viermaal een intensieve ICSI-behandeling, waarvan de laatste poging in Duitsland, konden we na zes jaar eindelijk ons zoontje in de armen sluiten. Ook al is het een hele heftige tijd geweest, we zijn vooral heel dankbaar dat we leven in een tijd dat het allemaal kan op medisch gebied. Twintig jaar geleden was dit niet gelukt. En wat is het fijn dat we ervaringen kunnen lezen van anderen met CF en hoe zij ermee omgaan. Vooral ook dat er zoveel informatie beschikbaar is over allerlei onderwerpen waar je nu tegenaan kan lopen.
Mocht je vragen hebben over zaken waar jij tegenaan loopt met bepaalde vruchtbaarheidsbehandelingen, schroom niet om me een berichtje te sturen via bijvoorbeeld Instagram. Ik ben na al die jaren inmiddels een ervaringsdeskundige. Ik hoop dat ook wij op deze manier ons steentje kunnen bijdragen.