Blijven bewegen
30/06/2021
Door Joon Postma-Sterken
Voor iedere CF’er is het belangrijk om in goede conditie te blijven, zo ook voor Meijs. Dus gaat ze elke dag lekker naar buiten. We gaan ook regelmatig met z’n viertjes een rondje door het bos of over het strand, fietsend of lopend. Sinds een paar maanden lenen we af en toe het hondje van een buurman en de meiden lopen heel wat kilometers zonder gezeur, heerlijk!
Ook handbalt Meijs iedere week. Op woensdag gaat ze trainen en eens in de drie weken speelt ze een toernooitje. Toen dat laatst (vanwege corona) even niet mocht, had de club onderlinge wedstrijdjes georganiseerd, erg leuk. Wij mochten helaas niet kijken, maar onze beide meiden hadden dan weer lekker een ochtend gehandbald met veel plezier.
Meijs is gelukkig een heel actief meisje. Als het einde van de dag nadert en de meeste kinderen even lekker chillen met een filmpje op de bank, is zij na een kwartier wel uitgekeken en is de vraag vaak; ‘Kan ik nog even naar buiten om te steppen of fietsen?’ Ook vroeg ze vorig jaar, voor haar zevende verjaardag, een mountainbike, zodat ze ‘lekker hard kon fietsen’. Ze gaat dan ook als een speer als ze fietst.
Maar toch merken we regelmatig dat het wel snel klaar is. Ze piekt snel maar is ook snel moe. Eerder dan kinderen van haar leeftijd. In haar handbalteam bijvoorbeeld, speelt ze in een groepje met kinderen van haar leeftijd. Ze speelt in de F-jes en die hebben eens per drie weken een klein toernooitje waarbij ze drie of vier keer een wedstrijdje spelen en elke wedstrijd duurt een kwartier.
Het eerste kwartier begint Meijs fanatiek en huppelt en rent ze door het veld. De tweede wedstrijd zien we duidelijk verschil en gaat ze er goed in maar gaat het halverwege duidelijk minder. De laatste wedstrijd zit ze voornamelijk op de bank als wissel.
Meijs is een doorzetter en zal niet zelf zeggen dat ze het niet trekt. Wij zien het aan haar omdat we haar goed kennen. Een ander die haar ziet en weet dat ze CF heeft, zegt ook vaak ‘wat doet ze het goed zeg!’. Een onwijs lief compliment voor onze dame, maar ook zo lastig. Want ze zal het niet snel opgeven en dat is natuurlijk super, maar ze moet soms ook in bescherming genomen worden, omdat ze er anders de rest van de dag last van heeft.
Toen we een tijdje geleden niet mee mochten naar de wedstrijden en we haar achter moesten laten bij de coach, hebben we dit ook besproken. Liever alle wedstrijden een deel meespelen, dan de eerste wedstrijd vol erin gaan en vervolgens halverwege de tweede helemaal kapot zijn en de derde niet meer kunnen spelen.
We willen liever niet dat Meijs apart behandeld wordt en wel voor vol teamlid aangezien wordt, maar tegelijkertijd is het ook niet de bedoeling dat ze van een paar wedstrijdjes helemaal kapot thuis komt. Gelukkig pakte de coach het fijn op en hield ze haar extra in de gaten. En Meijs, die komt nog elke keer enthousiast terug van de handbaltraining en wedstrijden en leert haar eigen grens vast steeds beter kennen. Onze topper!