Bikkeltje
06/04/2022
Door Joon Postma-Sterken
Meijs is een meisje dat niet graag stil zit. Terwijl haar oudere zus soms echt de rust opzoekt, is Meijs altijd met iets bezig. Ze helpt graag in de keuken, of met andere klusjes of bedenkt zelf iets dat ze kan gaan doen.
Meijs is ook een meisje dat altijd maar doorgaat, ook als ze zich iets minder goed voelt. Het vraagt van ons dus altijd om extra alert te zijn, want Meijs zal het niet snel aangeven. Ze is een bikkeltje. Ik kan wel tegen haar zeggen dat ze soms wat rustiger aan moet doen, maar of ze er naar luistert is een tweede.
De maanden februari en maart waren roerige maanden wat betreft de gezondheid van Meijs. Begin februari kwamen we er bij de zelftest die we iedere week doen, toevallig achter dat Meijs corona had. Ze had op dat moment helemaal geen symptomen. Schrikken natuurlijk, omdat we het al bijna twee jaar vreesden. Maar we waren ook rustig omdat we inmiddels ook begrepen dat de Omikron-variant een gunstiger ziekteverloop zou hebben. En dat bleek ook; Meijs was helemaal niet ziek, had zelfs geen verkoudheid en koorts. We stonden echt versteld hiervan. Wel was ze ontzettend moe en ze kon amper van de bank naar de keuken lopen. Lekker veel chillen op de bank dus en dat lukte haar dit keer.
Twee weken daarna klaagde Meijs ineens over erge pijn op haar borst. Ze had het vooral met ademen, raakte ervan in paniek en wilde alleen maar bij me zitten, niks voor haar. Dit gebeurde natuurlijk op een zondag en dus togen we naar de Spoedeisende Hulp van het ziekenhuis. Na een aantal uren onderzoek gehad te hebben, waar ze ook dachten aan een klaplong, bleek uiteindelijk dat ze een ontsteking had aan het kraakbeen tussen haar middenrif. Een pijnlijk gebeuren maar gelukkig niets ernstigs. Gelukkig konden we weer lekker naar huis.
En twee weken terug werd Meijs opnieuw niet lekker. Ze kwam maandagochtend vroeg tussen ons in liggen en ik merkte het meteen. Ze was bloedheet, echt een kacheltje. Meteen hebben we haar getemperatuurd en ze bleek behoorlijk koorts te hebben. Ook was ze suf en echt niet lekker. We gaven haar paracetamol en legden haar met dekbed en al op de bank. Meijs bracht de dag op de bank door en ze deed niet meer dan wat doezelen en filmpjes kijken. Eten en drinken gingen er ook amper in. Een extra teken dat ze zich echt niet oké voelde.
De dinsdag was ze bij opa en oma en werd ik via app op de hoogte gebracht. Meijs bleek nog zieker en dus ging ik na schooltijd direct met haar naar het ziekenhuis. Daar hebben de artsen haar goed onderzocht en bleek ze het Influenza virus te hebben. Een zeer vervelend virus, je kunt er goed ziek van zijn. We kregen een middeltje mee dat helpt tegen dit virus en mochten weer lekker naar huis. Meijs knapte daarna heel snel op. Ze wilde donderdagochtend al meteen weer naar school en ik kon haar niet tegen houden. Dus drukte ik haar nog op het hart om rustig aan te doen, maar ik denk dat dát aan dovemansoren gericht was.